برف و قصه قدیمی

سحرگاه دوشنبه ١١ دیماه چند دونه برف بر زمین نشست .

ظهر موقع برگشت از مهد ،پیاده رویی که آفتابگیر بود برفاش آب شده بود ولی این قسمتی که ما اومدیم سایه بود هنوز برفاش مونده بود خواستی از این سمت بریم تا برف بازی کنی .قربون خدا، نمی دونم چه حکمتی داره امسال تا امروز برف درست و حسابی ندیدیم

خدایا رحمتت را از ما دریغ نفرما .

        اوشاقلار های  سالیلار  

 قارلاری کومبالیرلار 

قار گولسین آتیلار  

 قیش گلیبب ای اوشاخلار  

شاختا بابا گلیبدی 

کولک دونین گیبدی  

هر ئیره قار سپیپدی  

قیش گلیب ای اوشاقلار

 سانای جانم:

 در ادبیات کهن ما قصه ای هست که سینه به سینه نقل شده تا اینکه به زمان حال رسیده .این قصه را هر دو مادربزرگات برات تعریف کردن .توی مهد هم به مناسبت شب یلدا نمایش "شختا بابا وقری نه نه "را  اجرا کردند واین قصه را هم در بین نمایش براتون گفتن .

در این عکس ها  یک جا می گی  "شختا بابا "هستی و جای  دیگری هم" قری نه نه "هستی که پات روی یخ لیز می خوره.

 در زیر می خوام این قصه کهن را برات بنویسم تا بدانی مادرانمان چگونه ارتباط طبیعت را بصورت یه قصه زیبا برایمان تعریف کردند.

بیر گون واریدی بیر گون یوخیدی الله دان سورا هئچ کیم یوخیدی،بیر قری نه نه واریدی،اونون بیر اینکلی واریدی،بیرقیش گونون ده اینیی آپارار چایدا سو ایچسین هر یئر بوزباغلامیشدی،  قایداندا  اینک بوز اوستونده زوور قیچی سینار قری نه نه ناراحت اولار کی بوز ندن منیم اینیی مین قیچین سیندیردی ؟ 

قری نه نه دئیر: بوز سن نه ظالیم سن.

بوز دئیر:من ظالیم اولسایدیم گون منی اریدمزدی.

قری نه نه دئیر: گون سن نه ظالیم سن. 

گون دئیر: من ظالیم اولسایدیم قره بولوت منیم قاباغیمی کسمزدی. 

قری نه نه دئیر:قره بولوت سن نه ظالیم سن .

قره بولوت دئیر:من ظالیم اولسایدیم یاغیش منن یاغمازدی.

قری نه نه دئیر:یاغیش سن نه ظالیم سن.

یاغیش دئیر:من ظالیم اولسایدیم گوی اوتلار منن چیمازدی. 

قری نه نه دئیر:گوی اوت سن نه ظالیم سن. 

گوی اوت دئیر:من ظالیم اولسایدیم قره قویونلار منیم باشیمی یمزیدی .

قری نه نه دئیر:قره قویون سن نه ظالیم سن.

قره قویون دئیر: من ظالیم اولسایدیم قصاب منیم باشیمی کَسمَزیدی.

قری نه نه دئیر: قصاب سن نه ظالیم سن. 

قصاب دئیر : من ظالیم اولسایدیم پیشی منیم اتیمی یمزیدی.

قری نه نه دئیر: پیشی سن نه ظالیم سن .

پیشی دئیر:ظالیمم ها ظالیمم

کورسی اوستی ییلاقیمدی

کورسی آلتی قشلاقیمدی

قری ننه هرنه پیشیرسه قیقاناق گویماقیمدی.

 وحال ترجمه اش :

یکی بود یکی نبود غیر از خدای مهربون هیچ کس نیود پیرزنی بود که یه گاو داشت یک روز سرد زمستون که همه جا یخبندان بود گاوش را می بره لب رود خونه تا آب بخوره ،پای گاو سر می خوره می افته  میشکنه پیرزن از یخ شاکی میشه که چرا پای گاو منو شکوندی؟
پیرزن می گه: یخ تو چقد ظالمی.
یخ می گه: من اگه ظالم بودم آفتاب مرا آب نمیکرد.
پیرزن می گه :آفتاب تو چقد ظالمی.
آفتاب می گه:من  اگه ظالم بودم ابرجلوی مرا نمیگرفت.
پیرزن می گه :ابر تو چقد ظالمی.
ابر می گه : من اگه ظالم بودم باران از من نمی بارید.

پیرزن می گه: باران تو چقد ظالمی.
باران می گه:من اگه ظالم بودم علف سبز ازمن نمی روئید

پیرزن می گه :علف تو چقد ظالمی.
علف می گه: من اگه ظالم بودم گوسفند مرا نمی خورد.
پیرزن می گه: گوسفند  تو چقد ظالمی.
گوسفند می گه:من اگه ظالم بودم قصاب سر مرا نمی برید.
پیرزن می گه:  قصاب تو چقد ظالمی.
قصاب می گه :من اگه ظالم بودم گربه گوشت مرا نمی خورد
پیرزن می گه :گربه تو چقد ظالمی.
گربه می گه:ظالمم وظالمم
روی کرسی ییلاقمه
زیرکرسی قشلاقمه
هرچی ننه  بپزه
کاچی وخاگینمه